خواب های دنباله دار تجزیه طلبان ـ 2

مواجهه افراطیون مذهبی بلوچ با حکومت سکولار بلوچستان چگونه خواهد بود؟

در تاریخ امروز ، بلوچستان همه موانع را پشت سر گذاشته ، ایران و پاکستان هم مجاب شده و این جام را سر کشیده و بلوچستان بزرگ به استقلال دست پیدا کرده ، اکنون چه کسانی این کشور نوپا و آوار شده را که مسلما خسارت و هزینه های سنگینی در راه استقلال متحمل شده است رامدیریت خواهند کرد؟

بلوچستان یک جامعه چند بعدی و دارای روابط پیچیده است که بیش از همه ملاها بر آن حکمرانی می کنند ، مذهبی ها هیچگاه بدنبال استقلال و جدایی طلبی نبوده اند و در واقع برایشان اهمیتی نداشته است . از آنجاکه احزاب و جریانات تجزیه طلب عمدتا غیرمذهبی و سکولار هستند ، طیف مذهبی ممکن است حتی راه جدایی طلبان را بجهت اتخاذ چنین تصمیمی سد کنند ، چرا که در یک حکومت سکولار منافع و پیشبرد فعالیتهای مذهبی خود را در خطر خواهند یافت .

در اینصورت مذهبی مسلک­ها که با یک اجتماع و سخنرانی آتشین یک مولوی جوان و یا یک تبلیغی کافی است تا احساساتشان شعله بکشد و اکثریت قریب به اتفاق جمعیت بلوچستان نیز هستند ، چه واکنش و عکس العملی خواهند داشت؟

آرمان های پوشالی ....

هر عقل سلیم و منطق هوشیاری به خوبی می داند که به ثمر نشستن هر اندیشه ای مستلزم فراهم شدن شرایط مادی و معنوی مختص خودست . دامنه این شرایط از مقبولیت های اجتماعی و مدنی ، فرهنگ و تمدن تا ابزارهای فنی و نیروی انسانی و غیره گسترده است و هر یک از این ها هم زیر شاخه های مورد نیاز خود را دارند که صد البته به کیفیت و محتوای آن اندیشه بستگی دارند.

عملی شدن تفکرات و ایده های خرد ملزومات کمتری می خواهند و به تبع آن ایده های کلان نیازمندی­هایی بزرگ . گذشته از آنچه که عنوان شد عنصر زمان و صرف وقت نیز از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

اما هدف از بیان این مطلب، نقد و بررسی تراوشات ذهنی عده ای مدعیست که گهگاه به هر نیت و مقصودی ادعاهایی سنگین بیان می کنند که دقیقا مصداق این ضرب المثل معروفست که "یک دیوانه سنگی را به چاه می اندازد که صد عاقل هم نمی توانند آن را درآرند".

اگر از پشتوانه فکری ، سوابق سیاسی و درایت این دوستان نادان فاکتور بگیریم و یک راست به اصل مطلب برویم در همان نگاه اول خواهیم دید که سنگ بزرگ علامت نزدن است.

خواب های دنباله دار تجزیه طلبان 1

نقش ابرقدرت ها در معادلات جهانی و منطقه

امروز جریان تجزیه طلب بر آنست تا معدودی از جوانان احساسی و دور از فضای منطق را با تحریک احساسات و تعصبات قومی و نژادی و وطنی علیه وحدت ملی اقوام ایران برانگیزد و رابطه­‌ی آنان را با یکدیگر قطع نماید. یعنی اگر چه نمی­‌شود احساسات اومانیستی و ضد دین را بجای احساسات مذهبی نشاند اما می‌شود روح همزیستی و تساهل گرایی را به تعلقات ناسیونالیسم افراطی و کینه توزی و انتقام جویی تبدیل ساخت و از این راه خدمات شایانی به استثمارگران و امپریالیسم نمود و امروز می بینیم افرادی که کاملاً‌ و یا در بخش‌هایی از ذهن خود ، افکار تجزیه طلبانه دارند ، در گفته ها و نوشته‌های خود ، از استقلال بلوچستان، حتی در زیر چتر حکمرانی آمریکا و اسرائیل حمایت می‌کنند.

جناب محمد کریم بلوچ درمقاله ای استقلال بلوچستان را راه نجات مردم بلوچ دانسته اند ! بنده با نگاهی به این مطلب و مطالب قبلی ایشان که هرازچندگاهی پرچم استقلال خواهی تکان می دهند، جز احساسات شخصی و کینه ای که ایشان نسبت به فارس ها و پنجابی ها دارند و مقایسه های عجیب و موهوم، خیال پردازی ها و سخنان مبالغه آمیز، نکته ی قابل توجه و مستدلی نیافتم. با استناد به هزاران دلایل، اینچنین گزافه گویی هایی قابل تعمیم بر مردم و سرزمین بلوچستان نیست ومیتوانم دراینخصوص به طور خلاصه به فاکتورهای اقتصادی، مذهبی، سیاسی و اجتماعی اشاره کنم.

اپوزیسیون در ترازوی نقد

با تمام باوری که به احزاب و نقش موثر آنان در جهت دهی به ابعاد و افکار جامعه دارم، اما با نگاهی دلسوزانه و واقع بینانه به عملکرد و رویکرد اپوزیسیون بلوچ و سیاستی نامعقول که با تأسف ، آنان را از حقیقت وجودی اهداف و آرمان های جمعی بلوچ به دور نگه داشته است، باورهایی که با گذر زمان از سیر تاریخی، امروز نمود بیشتری یافته و فرزندان بلوچ را به خودباوری و عدم تکیه به بیگانگان رسانده است، نتایج این فعالیت چندین ساله با ناکارآمدی و اصول ضعف و ناشایستگی فراوان مشهود است.

حزب مردم بلوچستان و تحریک به خشونت و اغتشاش

 همانطورکه دیدیم درروزهای گذشته حزب مردم رویکرد کهنه و تنفرآمیزی در پیش گرفته که همانا دفاع و تبلیغ مظاهر آشکارخشونت و تهدید به ترور است، طرح مجدد حوادث و درگیری های سال های گذشته و تهدید علنی مسئولان محلی بلوچستان به ترور حکایت از انحرافی عمیق تر از آن چه که تصور می شد دارد .

مسئله ای که عنوان شدبه خوبی نشان می دهد که چهره هایی پنهان در پشت نقاب های سیاسی و لفاظی های دموکراسی خواهانه ، با ناتوانی در فروخوردن افکار باطنیشان ، گاه و بی گاه ، سیاست آمیخته با خشونت و دموکراسی غرق شده در جهالت خود را آشکار می سازند.

این بار حزب مردم در کنار سفسطه بافی های سیاسی ، با نمایش جلوه های مذهبی و مسئله سازی های مکارانه ، داعیه دفاع از مذهب و اهل سنت را دارد ، اهل سنتی که زمانی دشمن درجه یک آنها بود و همین تحمل ناپذیری متقابل ، آنان را مطرود ساخت تا جایی که جلای وطن کرده و از شرق و غرب استمداد جستند.